14 Temmuz 2013 Pazar

14.07.2013

 Saçlarımı anneme ördürdüm sabah.19 yaşındayım ama hiç büyümek istemeyen bir kız çocuğuyum.Büyümek çok büyük bir eylem değil mi?Yaşamak istediğim şehirler,okumak istediğim kitaplar ve yazmak istediğim şiirler var.Ama her geçen gün yetişkin sayılmanın sorumluluğuyla ezilip gri olan ne varsa oraya çekiyorum kendimi.Hayat çok zorlu bir şey aslında.İnançlarını baltalıyor insanın.En önemlisi kendine olan inancını bitiriyor ve bu da çırpınmadan suda ölmeyi beklemeye eşdeğer.
 Neyse bir fotoğraf gördüm az önce İngiltere'ye ait.Orada yaşamam gerektiğine dair bir hisse kapıldım.Ama şu aralar daha ülke sınırlarında başka bir yerde okuyacak bile enerjim yok.Ki buna keza kazanamam da başka bir yeri.Umutlarım kırık biraz o yüzden.Kendime planlar üretmekten ve kendim olmayan etmenlerden dolayı planlarımın sonuçlanmamasından çok yoruldum.
 Belki 1-2 hafta içinde bir mucize olur ve bende tekrar kendimi hatırlarım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Iron and Wine dinleyin bence