28.09.2018

 İnsanlara sarf edemediğim her kelimede, cümlede, iletişim aracında bir anda burada bitiyorum. Anlamıyorum. Küçük çocuk gibi anlamıyorum. Neden ve nasıl sorularını o kadar çok tekrarlıyorum ki yaşım yitip gidiyor.
 Garip değil mi? Sürekli sevgilisi olan erkeklerden hoşlanan kızı kucaklamak, her zaman sosyal statüsü yükselsin diye sefil hareketlerde bulunmuş insanlarla aynı fotoğrafta gülümsemek, sanki hiçbir duyu organı kalmamış gibi iletişim halinde olduğu insanın duygularını hiçe sayıp kendini poh pohlatmak ve son olarak da bir kan emici gibi sevmeyip saygı dahi göstermediği insanlara yapışmak, onlardan faydalanmak istemek.
 Zor. Çok zor. Sevmediğim tişörtle bile vakit geçiremem ben. Bunlar aşırı zor. Hayatımda insanlardan hep beş adım geriden geliyorum. Niye? Bu yüzden. Bu yollar benim için aşırı, fazla, çirkin. Bazen niye bu kadar yalnızım diye düşünüyorum. Orada olsam iyi mi hissedeceğim? Bu şova dahil olsam hayatım güzelleşecek mi? Sanmıyorum. Geriye dönüp baktığımda kendimi zift içinde göreceğime şu anımla gurur duymam gerekiyor.
 Ben hep yavaş ilerliyorum. Hep az insan var etrafımda. Tepki vermektense kendimi geri çekiyorum.
 Peki ben mi kaybediyorum?

09.03.2018

Kocaman, esnek bir balonun içindeymiş gibi bütün düşüncelerim. Esnetmeye çalıştığım her yerden geriye zıplıyor ve bütün düşünceler sonsuz kere yüzüme vuruyor. Doğrunun veya yanlışın varlığını düşünüyorum. Hangi eylem neyi getiriyor? Getirdiği neye göre doğru? Her yanlış için neyi barındırıyor? Kötü ne? Her kötülüğün altında iyilik mi yatıyor? Her iyilik kişisel çıkarlardan mı geliyor?
 Garip her şey. Düşünceler girdap gibi döndükçe dönüyor. İçine aldığı her şeyi son raddesine kadar ele geçiriyor. Anlamadığım her şey tekrar ve tekrar çoğaltıyor. Bazen paradoks gibi.
 Kocaman lastik balonun içinde hareketsiz kalmışım gibi hissediyorum çoğu zaman. Kendime yasakladığım bir sürü cümle var. Kendimi korkuttuğum her delikten sızıntılar çıkıyor. Doğru veya yanlış.
 Bazen düşünmek koca bir duman bulutu gibi oluyor. Her hücreme doluyor. Her yerimden çıkıyor. Sakındığım bütün o zamanlar bütünü. Düşüncem çok yorgun. Halsiz. Hasta.
 Korktuğum her şeyle yüzleşmezsem böyle devam edecek. Balonu ateşe vermezsem sonsuza kadar içinde kalacağım. Bir şeyler hızlanmalı. Acilen, çabucak.