Bir şeyin var mı?
Hayır,yok ya.
Var,var belli.
Hep aynı teraneler.Eve yeni geldim.Havanın insanı boğazından yakalayan sıcaklığı beynimi bitiriyor.Çok yorgunum.Eskisi kadar güçlü değilim.Güç benim için anlamını çoktan değiştirmiş.Meğer güç içinde olunca potansiyel bir şeymiş,yüzünde olunca değil.
Kalbim sıkışıyor,mideme bir sürü ağrı giriyor.Büyüdüm.Büyüdüm ve üzüntülere tepki veremez oldum.Vücudum benden bağımsız bayrağını çeker oldu.Artık yollarda gözlerim kararıyor.Belki de ruhen yalnız olmak bu noktada benliğimi biraz daha eziyor.
İsteğim çok bir şey değil.Sadece biraz samimiyet.Gerçek bir şeyler,sanal görüntüler,sanal insanlar değil.Hayatımın en yorucu yılını geçiriyorum.En son ne zaman mutlu oldun sorusuna geçen yıl derim.Bilmiyorum.Ama kalbimin gerçek anlamda ezildiğini hissediyorum.
Saatlerce gülücükler saçan,neşeli olan kişi gerçek değil.Kendimi şarj edilen bir cihaz zannediyorum.Şarjım bitince aynı konuşmalar dönüyor.
Bir şeyin var mı?
Hayır,yok ya.
Var,var belli..
Devamı gelmeyen cümleler arasında boğulup yok oluyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Iron and Wine dinleyin bence