O his geldi yine ve yazmak istedim. Hep buraya yazdığımdaki gibi sanki hava. Sanki o küçücük balkondayım, havanın kokularını soluyorum, şimdi olduğu gibi hafif üşüyorum. Sanki hala 16-17 yaşlarında bir çocuğum. Huzurla gelen bir his diyemem bunun için. Varlığını seviyorum ama. Bana her halimden daha çok ben olduğumu hissettiriyor.
Yüküm biraz artmış gibi hissediyorum. Playlistte bir anda Dave Bixby çalmaya başladı. Sürpriz! Morning Sun şarkısı. Çok severim. Zamanda veya zamansız bir yerlerde uçuyormuşum gibi hissettiriyor. Albüm kapağının renginde. Süzülerek. Ne diyordum. Yüküm artmış gibi hissediyorum, evet. Ama yükten ziyade sorumluluğum çoğaldı. Şu andaki haberlere 16 yaşındaki Dilara tanıdık olsa sevinçten kudururdu. Benden daha çok sevinirdi eminim. Markamla beraber ikinci kez bir dergide röportajım yayınlanacak. Hayallerime basamak basamak, çoğunlukla hala parasız tırmanıyorum. Keşke kazandığım para artık bir geçim kaynağı niteliği taşısa ve kafamdan koca bir sorun gitse. Bu yüzden bile biraz yarım seviniyorum bu gelişmelere. Ama bu konuyu da geliştirip düzelteceğim biliyorum. Şu anda bulunduğu konuma emek vererek geldim. Daha iyisini oldurmadan durmayacağım. Bir hayalim var. Hayalime sahip olacağım. Bu da kendime verdiğim başka bir söz. Çocukluğumdan beri verdiğim gibi. Çocukluk hayalimi gerçekleştirdim aslında. Şimdi sırada gençliğimin hayalini gerçekleştirmek var. Ama dile getirmeyeceğim. Sadece mutlu bir hayat kurmak istiyorum. Yorgunluğumda da, mutluluğumda da, ailemle, Eren'le beraber. Eminim gerçek olacağına. Karakterimde birden fazla olumsuz özellik var ama vazgeçmemek en büyüğü. İstediğimi oldurana kadar bırakmadım hiç Bu yüzden başaracağım. Dişimi tırnağıma takıp olduracağım. Kendime geçen sene yazdığım not gibi: Emek vermeden hikaye olmaz.
Yıllarımın tamamına tanık oldun ve oluyorsun. Umarım her hayalimi gerçekleştirdiğimde, hayatımın her döneminde yine burada olurum. Ah bir de aklıma sürekli lise geldi bugün. Çok andım. Aslında şu noktada bütün o kötü anılar yokmuş gibi iyileri ve güzel hisleri hatırlayıp aktarıyorum bir yerlere. Ama hepsi kocaman bir bütün. Ve geneli komik. İyi ki var oldular, herkes ve her şey!
