25 Ocak 2012 Çarşamba

Ölmek için doğmuşuz

Gülmek istemiyorum.Eğer bu kadar üzüleceksem,şarkılar,insanlar beni bu kadar çok üzecekse gülmek istemiyorum işte.
 Eğer saçlarım yüzümü kapatsın,kimse yüzümdeki bu vasat ifadeyi görmesin diye uğraşacaksam havada güneş gözüksün istemiyorum.
 Depresyonda filanda değilim.Sadece kendimi yalnız hissediyorum.Sarılacak birine ihtiyacım.Bir de omuzunda saatlerce ağlayabileceğim.

14 Ocak 2012 Cumartesi

Bulamadığım Cevaplarım Var Hala



Aylardır cevap veremiyorum "Ben bu muyum?" sorusuna.Yüzleşmeyi çok denedim.Faydasız.Çünkü hala cevabı yok.
 Yazın,o sıcaklarda ben dünyanın en soğuk günlerini yaşadım.Yalnızlığın soğuğu hiçbir soğukla eşdeğer değil.Bitmiyor çünkü.
 Her gece yıldızlarla konuşmadan,son sigaramı içerken derdimi anlatmadan,çözüm dilemeden uyuyamadım.Yalvarıyordum nolur artık içimdeki bütün savaş bitsin diye.
 Kendi kendime üretebildiğim tek çözüm uyumaktı.Uyumak,gündüzleri uyumak,geceleri uyumak.Yok olmuş gibi davranmak.
 Ağlayabilen biri değildim hiç.Ağlayamıyordum işte.Ama çok ağladım.Tanrım nasıl izin verirsin içimdeki bu yalnızlığa diye.
 En son yaptığım şey hiçbir şey yokmuş gibi davranmak oldu.İyi bir çare değildi.Beynimi,bedenimi uyuşmuş gibi hissediyordum.Düşünemiyordum.Susuyordum.Kendim dışında bambaşka ben olmayan bir insan yaratmıştım.Acı yoktu.Hisler zaten yoktu.Ertesi gün yoktu.Dünde yoktu.
 Ben yoktum.Yok olmuştum.Erimiş,karışmıştım.
 Fark edemedim.





 Aylar geçti.Hızla geçti.Sakindim.Her şey göründüğü kadar yolundaydı.İyi arkadaşlarım vardı.Geçmiş yoktu.Gelecek vardı.Gülümsemeler artmıştı.Başka insanlar vardı.Güneşin tepede olduğu saatlerde hayat vardı.Gecenin o saatlerinde,yıldızların muhtemelen beni beklediği saatlerde ben yoktum.Yok olmayı tercih ediyorum.





Teklemeye başladım.Her şey yolundaydı diye düşünüyordum.Ama her gün sordum kendime "Ben kimim? Bu muyum?"  diye.Değilmişim.Anladım.Kaybetmiştim.Bütün varlığımı.Küçük yaşamımda kurmayı başardığım tek şeyi.


Bu kadar basitti işte.Hala bulamıyorum.Eksik.Çok eksik.


Şarkısı

13 Ocak 2012 Cuma

Çıkmayan Sözcükler


Hani bir dönem olur; hiç kimsenin bilmemesi gereken sözcükleri içimizde en ücra köşede saklamak zorunda kalırız.Üstüne üstün birde çıkmak için beynini parçalar o sözcükler.Kendinle çelişir.İçinde ehlileştirmeye çalışırsın.Ama olmaz.En alakasız insanlara açıklamak istersin.Onlar itiraflarını yadırgamazlar.En yakınındakiler bu anlarda yokturlar.Zaten öğüt verirler.Sıkıcı.Bu anların üstesinden hala gelemiyorum.Aslında içimdekini patır patır döksem her şey çok daha güzel...


-Çok güzel bir gün geçirdik.İnanılmazdı.
-Yüzünden okunuyor ya.
-Eee Dilara sen naptın?
-(Aslında....)Hiçbir şey.


Süre gelen aynı şeyler.Cesaretimi topladığım anlarda bile gidiyorlar.Konuyu açmaya hazırlanıyorum.Olmuyor.Yasak kelimeler.Çıkışı engelli.


"Artık gelmesinler istiyorum.O kelimeler gitsin.İçimdeki kimse dışımdaki de o olsun."
Şarkısı