28 Haziran 2014 Cumartesi

27.06.2014

 Tarih bu kadar hızlı ve bu kadar çabuk atarken insan elbette kaygılanıyor.Uyandığım gün belki de şu yazın en güzel günü olabilirdi.Lakin buna engel olan küresel ısınmaya ne yazık ki bel büküp selamlarımı sunuyorum.Bizim buralara da biraz daha gri havalar istiyorum demekten kendimi alamıyorum.Şimdi ellerimin altında yüzen bir sürü kelime gediğine oturacakmış gibi,kusar gibi yazıyorum.Özümden gelen nehirler gibi,ağaçlar gibi veya buna bu kadar duygusal yaklaşmamak lazım,yazıyorum ben işte.Umrumda değil neymiş ederi değeri.Yazdıkça kendimi buluyorum.Yazdıkça içimdeki o hayvan ehlileşiyor işte.Birilerine hep aynı şeyden bahsediyorum, kitap okuyun,rehabilite olacaksınız başka hayatlar barındırıyor,kendi hayatınızdan ne kadar sıkıldıysanız ne kadar yavan geliyorsa işte bundan kurtulacaksınız.Bakış açılarınız çoğalacak.Evet kitapları bu kadar basite indirgiyorum.Hiçbir yazar okuyucusu rehabilite olsun diye yazmıyor o kitapları.-kişisel gelişim zıvırlarına kitap demeyin gözünüzü seveyim-Buna aldanmıyorum elbet.Ben beni okuyacak olan insanlar ya da okumayacak olan birileri kendilerini sakinleştirsinler diye yazmıyorum.Kendimle bütün derdim.Ağlayamadığım,kusamadığım,bağıramadığım -avaz avaaz- işte o zaman yazıyorum.Su içiyorum,yemek yiyorum ve yazıyorum.Yazıyorsam kendimdeyim,kendimleyim.Ne kadar çok kelimeyi susturup yerine oturtuyorsam varlığım yeryüzüne işaret ediyor.
 Bugün güzel bir gün olabilirdi elbet.Fakat güneş açtı.İnsan içine karıştım.İnsanlara takatim kalmadı.Kendi çoğulluğumda bir sürü şeyle kavga ediyorken başka hayatlar beni yoruyor.Karmaşıklıkları,tekdüze bakışları,idrak etmeye çalıştıkları ama onlar için anlamsız olan bir sürü görüntü beni onlardan daha da uzaklaştırıyor.İnsanlar velhasıl tuhaf yaratıklar.
 Tükürdüklerini yalamak bir yere,tükürüklerimi benim için yalıyorlar.Bu kadar ağır sözler söylemek benim haddime düşmez sevgili okuyucu.Ben değilim ellerim bunu yazan.

2 Haziran 2014 Pazartesi