Günlerdir yazmıyorum diye giriş yapmam artık klişeninde klişesi oldu da çıktı.Fakat açıp açıp kapıyorum.Çok şey değişti desem yalan olur ama hiçbir şey değişmemiş de değil.Ne bileyim.Hayatımda virüs gibi gezinen insanlar varmış gibi geliyor.Ama buna bir şey yapamıyorum.Değişiyorum diyemem.Değişecek gücüm pek yok.Bir haftada çok şey gördüm diyebilirim.Çoğu şaşırtıcı belki.Ama şaşırmıyorum bile.
Bazı insanlar sadece yalnız olduklarında hatırlıyorlar beni.Bu yüzden hiçbirini hatırlamamayı tercih ediyorum.Bazı insanlarsa sürekli yanlarında olayım,her şeylerini yapayım istiyorlar,onlardan da uzaklaşıyorum.Ben insanlara mesafelerle yaklaşmayı sevmiyorum.Ama mesafe koyma işine baya bi alıştım.Yalan söyleyemem.Bu durum beni rahatsız da ediyor.Sanal bir görüntü oluşturuyor resmen.Birilerinin istediklerinin olmasındansa benim istemediğim olsun daha iyi diyorum.Bu benim sürekli yaptığım bir şey zaten.
Artık hayatımda bir dayanak istiyorum.Gerçekten varlığını sorgulamayacağım biri.Belki de birini sevsem hepsini toparlar ama insanlara uzaktan bakınca sevecek yönlerinin olmadığını görüyorum.Kendi içlerinde bu kadar çok rengi barındırıp da ahenge sokamayan zavallı sürüsü onlar.
Bugün resim yaptım,suluboyayla bir de otoportre yaptım.Ruh halimin yansıması oldu gerçekten.Sonra ygsye biraz bakındım.Falan filan.Sıkılıyorum çok ama şu andan değil.Geleceğin gelmemesinden.Zor geliyor çok şey ve yinede istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Iron and Wine dinleyin bence