18-19.02.2013

Şu an odanın merkezi sayılan yerde,zemine sıfır şekilde oturuyorum.Günlerdir en çok söylediğim şey kimsenin hayatı tabi ki kolay değil.Annem tam bir manyak.Kavga ettiğimiz halde bana kek yolluyor.Gerçi keki kız kardeşim yapmış.Neyse,ben ona nasıl davranmak istediğimi bilmiyorum ve bu yüzden siktir ettim.Hava ne zaman güzel olsa evdeyim.Sıkıntıdan kafamı kesip aynaya asıcam.Evde yalnız olmaktan aşırı derecede sıkıldım.Dünkü konuşmada geçen,yani bana söylenen, "hayatındaki her şeye iplerle bağlısın,gitsen gidersin yani." cümlesi şu an ki durumumu açıklıyor.Stres altında bir sürü sivilce çıkarıyorum.Mutlu olmam gereken şeyleri hissedemiyorum.Aslında şu an kafamı sikmem lazım çünkü evle bir problemim yok,arkadaşlarımla iyiyim,hayatımda deniz var ve onu seviyorum.Bütün bunların bana bir şey ifade etmemesi güzel şeylerin hayatımdan çabuk gitmesiyle alakalı da olabilir tabi.Hiçbir kısıtlama dahil olmadığım halde o özgür hissettiğim anları yaşamayı özledim.Sanırım az sonra yürüyüşe çıkıcam.Otobüslerdeki 63465316 ırktan insanı da sikeyim ayrıca.