Bulamadığım Cevaplarım Var Hala

Aylardır cevap veremiyorum "Ben bu muyum?" sorusuna.Yüzleşmeyi çok denedim.Faydasız.Çünkü hala cevabı yok.
 Yazın,o sıcaklarda ben dünyanın en soğuk günlerini yaşadım.Yalnızlığın soğuğu hiçbir soğukla eşdeğer değil.Bitmiyor çünkü.
 Her gece yıldızlarla konuşmadan,son sigaramı içerken derdimi anlatmadan,çözüm dilemeden uyuyamadım.Yalvarıyordum nolur artık içimdeki bütün savaş bitsin diye.
 Kendi kendime üretebildiğim tek çözüm uyumaktı.Uyumak,gündüzleri uyumak,geceleri uyumak.Yok olmuş gibi davranmak.
 Ağlayabilen biri değildim hiç.Ağlayamıyordum işte.Ama çok ağladım.Tanrım nasıl izin verirsin içimdeki bu yalnızlığa diye.
 En son yaptığım şey hiçbir şey yokmuş gibi davranmak oldu.İyi bir çare değildi.Beynimi,bedenimi uyuşmuş gibi hissediyordum.Düşünemiyordum.Susuyordum.Kendim dışında bambaşka ben olmayan bir insan yaratmıştım.Acı yoktu.Hisler zaten yoktu.Ertesi gün yoktu.Dünde yoktu.
 Ben yoktum.Yok olmuştum.Erimiş,karışmıştım.
 Fark edemedim.

 Aylar geçti.Hızla geçti.Sakindim.Her şey göründüğü kadar yolundaydı.İyi arkadaşlarım vardı.Geçmiş yoktu.Gelecek vardı.Gülümsemeler artmıştı.Başka insanlar vardı.Güneşin tepede olduğu saatlerde hayat vardı.Gecenin o saatlerinde,yıldızların muhtemelen beni beklediği saatlerde ben yoktum.Yok olmayı tercih ediyorum.

Teklemeye başladım.Her şey yolundaydı diye düşünüyordum.Ama her gün sordum kendime "Ben kimim? Bu muyum?"  diye.Değilmişim.Anladım.Kaybetmiştim.Bütün varlığımı.Küçük yaşamımda kurmayı başardığım tek şeyi.


Bu kadar basitti işte.Hala bulamıyorum.Eksik.Çok eksik.


Şarkısı